سیر تکاملی و رشد ماهواره های مخابراتی

ایده مخابرات از طریق یک ماهواره، به خصوص ماهواره های همزمان، توسط آرتور.سی کلارک که یک نوسینده مشهور افسانه های علمی بریتانیایی بود، در سال 1945 ارائه گردید. کلارک قبلا نشان داده بودکه یک ماهواره در مدار استوایی دایروی با شعاع حدود 42242 کیلومتر سرعت زاویه ای برابر با زمین خواهد داشت. بنابرین آن ماهواره در بالای همان نقطه از زمین باقی مانده و می تواند سیگنال هارا از اکثر نقاط کره دریافت و دوباره پخش نماید. سه ماهواره با فواصل 120 درجه نسبت به هم کل کره زمین را با قدری همپوشانی پوشش می دهند مشروط براینکه پیغام ها بتوانند بین ماهواره ها دوباره پخش شوند. بنابراین ارتباط مطمئن بین هر دو نقطه از کره زمین ممکن می شود. کلارک همچنین اظهار کرده بود که انرژی الکتریکی مورد نیاز ماهواره نیز می تواند از طریق تبدیل تشعشعات خورشید توسط سلمل های خورشیدی تأمین شود. به مقاله کلارک تقریباّ توجهی نشد تا اینکه با اولین ماهواره ساخت بشر (اسپوتنیک1 در 4 اکتبر 1957)به واقعیت پیوست. با وجود این بشر تا سال 1963 به مدار همزمان نائل نگردید.