بازگشت

 

من گور خویش می کنم اندر خویش

چندان که یادت از دل برخیزد  

یا اشک ها که ریخت به پایت، باز 

 خواهد به پای یار دگر ریزد!  

در انتظار بازپسین روزم

وز قول رفته، روی نمی پیچم. 

از حال غیر رنج نبردم سود

ز آینده نیز، آه که من هیچم.   

بگذار ای امید عبث، یک بار

بر آستان مرگ نیاز آرم  

باشد که آن گذشتۀ شیرین را

بار دگر به سوی تو باز آرم  

#شعر بازگشت از دفتر هوای تازه#